เติมน้ำที่เกินครึ่งแก้ว (ต้นทุนเวลา)

วิศวกรรมศาสตรมหาบัณฑิต (การจัดการทางวิศวกรรม)

เงินกู้นอกระบบที่ว่าร้าย เงินกู้ในระบบก็ตัวดี

ให้ย่อหน้าแรกเป็นบทนำ ย่อหน้าอีกสามย่อหน้าเป็นเนื้อหาซึ่งสนับสนุนประเด็นที่หยิบยกมากล่าว และย่อหน้าสุดท้ายเป็นบทสรุป ตอนที่เริ่มใส่ข้อมูลลงในเค้าโครง เราอาจเห็นว่าโครงสร้างนี้ไม่เหมาะกับบทความของเราก็ได้

เห็นได้ว่านี่ไม่ใช่การไม่ได้รับโอกาส แต่ “โอกาสจะเหลือได้ไงในเมื่อทำลายมันไปเองอยู่ตลอดเวลา”

สภา “รับทราบ” รายงานนิรโทษกรรม แต่โหวตคว่ำข้อสังเกต กมธ.

” อ่านไม่ผิดหรอกครับถือว่าเป็นเรื่องราวเล่าสู่และชวนให้คิดตามกัน #บทความชวนคิด

(แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง)

เข้าใจต้นทุนของความทะเยอทะยานและรับมือกับราคาที่ต้องจ่ายในการเดินทางสู่ความสำเร็จ

ติดตามความเคลื่อนไหวและเนื้อหาน่าสนใจอื่นๆ ได้ที่ 

ติดตามอ่านได้ในบทความ “แด่คนที่ฉันควรรักมากที่สุด: ตัวฉันเอง” ที่ >>

โอกาสเราทุกคนมี คนช่วยเรามี เพียงแต่ลองถามตัวเองอีกที ต้องรอรัฐมนตรีมาเทถนนลาดยางผ่านป่าเท่านั้นใช่ไหมจึงเรียกว่าได้โอกาส มีไม่น้อยเลย คนที่ไร้ต้นทุนแล้วไม่สนอะไรบุกลุยถางป่า ฝ่าฟันหาทางเองได้ คนที่ตระหนักเข้าใจก็หลุดพ้นไปตามเขาไปได้ บางที “คนไม่มีโอกาสบางคน” ก็แค่คนที่ดื้อดึง หรือไม่ก็พยายามไล่หา “โอกาสดั่งใจนึก” วนไป สุดท้ายก็อ้างว่าพยายามทำอะไรตั้งหลายอย่างไม่เห็นสมหวังเสียที…

มันคงเข้าใจยากหากบอกว่า “ลำบาก” เป็นเรื่องจำเป็น คนเราล้วนต้องอยากสบาย และไม่มีใครอยากลำบากเป็นแน่แท้ แต่ในอีกด้านเชื่อว่าทุกท่านคงรู้ว่า มันก็ต้องมีลำบากกันบ้างทุกคน จะมากน้อยอาจต่างกันไป ทว่าความลำบากนี่มันเป็นช่วงเวลาที่เราเลือกได้ด้วยหรือ?

อาจจะเป็นบทความที่อ่านยากสักหน่อย jun88 แง่คิดเรื่องที่สะท้อนว่า ในหลาย ๆ เรื่องหากเกี่ยวกับเรานั้น อย่ามัวแต่ไปโทษใครอื่น..